ছড়া-কবিতা:: আগমনী - জয়দীপ চক্রবর্তী

                        আগমনী

                        জয়দীপ চক্রবর্তী

                                          

                        বর্ষা বাদল বন্ধ করে

                        নীল আকাশে যেই ভেসেছে

                        শরৎ মেঘের দল,

                        শিউলিঝরা সকাল এসে

                        দু’হাত ধরে বলল আমায়, ‘চল’---

                                          

                        যেই বলেছি, ‘কোথায় যাব,

                        তেপান্তরের মাঠে?

                        টাট্টুঘোড়া টগবগিয়ে

                        টাকচাঁদিপুর হাটে?

                        যেখানে রোদ ঝলমলিয়ে

                        দুঃখু ঢাকে রোজ?

                        পক্ষীরাজে রাজপুত্তুর

                        যেখানে নেয় রাজকন্যার খোঁজ?’

                                          

                        অমনি শরৎ মেঘে

                        শনশনিয়ে উঠল হাওয়া বেগে।

                        শিউলি, শিশির, বইতে থাকা হাওয়া

                        সবাই জুড়ল একসাথে গান গাওয়া,

                                          

                        সে গান জোড়া মহানন্দ,

                        সে গান জুড়ে আগমনীর সুর

                        সে গান শুনলে কেউ থাকে না দূর

                        সবাই তখন ভীষণ আপন,

                        সবার তখন বুকের মধ্যে বাস

                        মাথার ওপর হাসতে থাকে মস্ত নীলাকাশ...

                        ----------

    ছবি - আন্তর্জাল